Δεμένη Κόκκινη Κλωστή

Πρωταγωνιστούν

Θάνος Σαμαράς, Τάσος Νούσιας, Στεφανία Γουλιώτη, Έφη Γούση, Βασίλης Χρηστίδης, Ντίνα Μιχαηλίδου, Γιώργος Γαρνάβος, Μαρία Φιλίππου, Χρήστος Λιακόπουλος, Γιώργος Γεροντιδάκης, Τάσος Παλαντζίδης, Ανέστης Βλάχος, Σπύρος Μπιμπίλας, Έλενα Λαρίου,Νίκος Χίλιος, Μιχαήλ Γιαννικάκης, Θόδωρος Ελευθεριάδης, Δημήτρης Θεοδώρου

40 ακόμη ηθοποιοί και 120 κομπάρσοι

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Σενάριο - Σκηνοθεσία: Κώστας Χαραλάμπους
Δ/νση Φωτογραφίας: Διονύσης Πετρουτσόπουλος
Ηχοληψία: Βασίλης Γεροδήμος
Σκηνικά - Κοστούμια: Σάββας Πασχαλίδης
Βοηθός Σκηνοθέτης: Παναγιώτης Σιμόπουλος
Μοντάζ: Χρήστος Τσούμπελης
Μουσική: Αναστάσιος Κατσάρης
Σχεδιασμός - Μοντάζ Ήχου: Αναστάσιος Κ. Κατσάρης
Μιξάζ: Κώστας Βαρυμποπιώτης
Σπέσιαλ εφέ: Γιώργος & Ρούλης Αλαχούζος
Μακιγιάζ: Αλεξάνδρα Μυτά
Visual Effects Supervisor  Βασίλης Ανδριόπουλος
3D Animation: Γιάννης Βαμβακάς
Πυροτεχνουργός: Δημήτρης Γκερπινής
Εκτέλεση Παραγωγής: Γιώργος Παπαδάκης
Παραγωγή: ERT S.A., NOVA, ARCTOS S.A., ΛΙΓΝΙΤΩΡΥΧΕΙΑ ΑΧΛΑΔΑΣ Α.Ε., ART FACTORY S.A., ΒΑΣΙΛΗΣ ΑΛΑΤΑΣ FILM, ΤΑΣΟΣ ΛΟΒΑΤΣΗΣ, ΚΩΣΤΑΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ
Διανομή: ODEON
Έτος Παραγωγής: 2011
Είδος: ΔΡΑΜΑ, ΠΟΛΕΜΙΚΗ
Διάρκεια: 106'
Εικόνα: Έγχρωμη
Χώρα Παραγωγής: Ελλάδα
Γλώσσα: Ελληνικά



Σε μια εποχή που η ζωή και ο θάνατος ήταν πολύ κοντά…

Ο Κώστας Χαραλάμπους παρουσιάζει  μια ιστορική περίοδο σκληρή και αληθινή, που δίχασε την Ελλάδα όσο καμία άλλη και άφησε σημάδια που φαίνονται ως σήμερα.

Κόκκινη Κλωστή Δεμένη...

Ο τίτλος της ταινίας ΔΕΜΕΝΗ ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ έχει διττή έννοια: από τη μια «δανείζεται», παραφράζοντάς την, τη γνωστή έκφραση  που χρησιμοποιούσαν οι λαϊκοί παραμυθάδες για να αρχίσουν τις ιστορίες τους· ταυτόχρονα όμως υπονοεί την γραμμή του αίματος που συνδέει τις αρχέγονες ιστορίες της γης.
Τέτοιες γραμμές αίματος βρίσκουμε σε κάθε στιγμή της ανθρώπινης ιστορίας, καθώς το όραμα της εκπολιτιστικής αποστολής κατατρέχει τον ανθρώπινο πολιτισμό. Σύμφωνα με το «όραμα» αυτό, οι θεωρούμενες πιο «προικισμένες» ομάδες ονοματίζουν το συμφέρον τους καθήκον, και προσπαθούν να το επιβάλλουν σε άλλες ομάδες - νομιμοποιώντας τη χρήση και της πιο απεχθούς βίας γι’ αυτό που θεωρούν ως ιερή αποστολή «για το καλό της ανθρωπότητας».

...Στην ανέμη τυλιγμένη

Κεντρικό θέμα της ιστορίας είναι οι αλλαγές – ψυχικές, ηθικές, πνευματικές - που αποφέρει ο πόλεμος στον ανθρώπινο χαρακτήρα, καθώς και το άσβεστο, σχεδόν μεταφυσικό μίσος, μεταξύ των αντίπαλων στρατοπέδων, που υπερβαίνει την ιδεολογία και οδηγεί τους ανθρώπους στην αποκτήνωση.
Σε ένα ορεινό επαρχιακό χωριό, μετά την συμφωνία της Βάρκιζας και την παράδοση των όπλων από τους αριστερούς (το φθινόπωρο του 1945), παρακρατικοί ένοπλοι υπό την αρχηγία του ΜΙΧΑ (Τάσος Νούσιας) κάνουν έφοδο σε σπίτια αριστερών κι εξοντώνουν τον γραμματέα τους.
Το γεγονός αυτό, αντί να αναχαιτίσει τον σκληρό πυρήνα των αριστερών, τον φανατίζει και τον συσπειρώνει. Ο ΛΑΜΠΡΟΣ (Θάνος Σαμαράς) και ο Ηλίας αποφασίζουν να καταφύγουν στο βουνό και να ενωθούν με την ομάδα των ένοπλων αριστερών, υπό την αρχηγία του καπετάν Μέγκου. Η απόφαση του Λάμπρου τον φέρνει σε σύγκρουση με την γυναίκα του ΑΝΝΑ (Στεφανία Γουλιώτη).  Ο Λάμπρος αγνοεί όμως την αντίθεση της γυναίκας του και φεύγει για το βουνό, θέλοντας κι αυτός να συμμετάσχει, όπως πιστεύει, σε μια δεύτερη νικηφόρα εποποιία, ενός «νέου ΕΛΑΣ».
Τα γεγονότα που ακολουθούν όμως τον διαψεύδουν.

Ο Σκηνοθέτης

Ο Κώστας Χαραλάμπους γεννήθηκε το 1968 στην Μαλεσίνα Λοκρίδος και σπούδασε Ναυπηγική (Ε.Μ.Π.), Ιστορία Ευρωπαϊκού Πολιτισμού (Ε.Α.Π.) και Σκηνοθεσία (Σχολή Σταυράκου).  Έχει σκηνοθετήσει περισσότερα από 100 ντοκιμαντέρ για τα εθνικά κανάλια και 5 μικρού μήκους ταινίες.  Πολλές από τις δουλειές του έχουν επιλεγεί και προβληθεί σε μεγάλα ευρωπαϊκά κανάλια όπως, Channel Four (Αγγλία),  La Cinquiėme (Γαλλία), ARD/SWR (Γερμανία), ZDF (Γερμανία),  RAI (Ιταλία), TVE (Ισπανία), Teleac/NOT (Ολλανδία), NOS (Ολλανδία), DR (Δανία), NRK (Νορβηγία), YLE/ FST (Φιλανδία), STR/UR (Σουηδία), TVP (Πολωνία), CT (Τσεχία), RTE (Ιρλανδία), RUV (Ισλανδία), HRT (Κροατία),  SK-STV (Σλοβακία), RTVSLO (Σλοβενία), TRT (Τουρκία), RTVBH (Βοσνία – Ερζεγοβίνη), SABC (Ν. Αφρική).
Με την πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία «Αγάπη στα 16», τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου σκηνοθέτη στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης το 2004, και με Ειδική μνεία από το διεθνές φεστιβάλ Ολυμπίας το 2005. Με την ίδια ταινία έλαβε μέρος στο επίσημο διαγωνιστικό τμήμα στα διεθνή φεστιβάλ της Valencia (Ισπανία), του Schlingel (Γερμανία) καθώς και στο Kolkata International Film Festival (Ινδία).

Αναδημοσίευση από http://www.myfilm.gr/9986

Σε ένα ορεινό χωριό της ελληνικής επαρχίας μετά την συμφωνία της Βάρκιζας, το 1945 ένοπλοι παρακρατικοί με αρχηγό τον ΜΙΧΑ, (Τάσος Νούσιας) προβαίνουν σε εκφοβισμούς, δολοφονίες, και χυδαιότητες απέναντι στους αριστερούς που δεν έχουν δηλώσει την υποταγή τους. Ένας από αυτούς τους αριστερούς είναι και ο Λάμπρος, (Θάνος Σαμαράς) με την γυναίκα του, (Στεφανία Γουλιώτη).


Μια ταινία για τον Εμφύλιο η οποία- γεγονός σπάνιο- λέει τα πράγματα με το όνομά τους. Και μας αφορά. Και τολμάει να πάρει θέση. Και έχει πάθος, δύναμη και πόνο. Σκληρές σκηνές, εξαιρετική ανασύσταση της εποχής και ερμηνείες άμεσες και ουσιαστικές.

Υπάρχει πόνος παντού, σε κάθε πλάνο αυτής της απρόσμενης ελληνικής ταινίας. Ενας νέος σκηνοθέτης, ο Κώστας Χαραλάμπους («Αγάπη στα 16») ο οποίος δεν έχει καμία σχέση με την εποχή του Εμφύλιου Πολέμου, τα καταφέρνει εκεί που απέτυχαν αρκετοί συνάδελφοί του που την είχαν ζήσει από κοντά. Κι ίσως γι αυτό: επειδή παίρνει την αναγκαία απόσταση από την φρίκη και την αντιμετωπίζει χωρίς την ενοχή και τις προκαταλήψεις των προηγούμενων γενεών.

Ο ρυθμός του είναι γρήγορος, τα ντεκόρ και τα κοστούμια του Σάββα Πασχαλίδη είναι απολύτως πειστικά, η φωτογραφία του Διονύση Πετρουτσόπουλου εξαίσια, οι ηθοποιοί του άμεσοι, ενώ η απουσία μουσικής υπογραμμίζει τον σκληρό ρεαλισμό.

Στην ορεινή επαρχία του 1945, λίγο μετά τα Δεκεμβριανά και την Συμφωνία της Βάρκιζας, δεν υπάρχει χώρος για ωραιοποιήσεις και ξεπερασμένους συμβολισμούς. Αριστεροί και Δεξιοί ετοιμάζονται να συγκρουστούν και το εμφύλιο μίσος κυριαρχεί. Ποιος έχει δίκιο; Ποιος άδικο; Μα κανείς. Ορισμένα πράγματα όμως λέγονται με το όνομά τους: οι πρώην συνεργάτες των Γερμανών- οι ταγματασφαλίτες, οι δοσίλογοι, οι μαυραγορίτες- στήνουν τώρα παρακρατικούς μηχανισμούς και κυνηγούν με μίσος τους Αριστερούς οι οποίοι προτάσσουν απέναντί τους ένα παρόμοιο μηχανισμό μίσους.

Ένα ζευγάρι αριστερών (Θάνος Σαμαράς – Στεφανία Γουλιώτη) βρίσκονται στο στόχαστρο ενός δεξιού πρώην συνεργάτη των Γερμανών (Τάσος Νούσιας) ο οποίος οργανώνει ένα δίκτυο κυνηγών τρομοκρατώντας ολόκληρη την περιοχή, ληστεύοντας, εκβιάζοντας, βασανίζοντας. Παράλληλα οι αριστεροί συγκροτούν τις πρώτες ανεπίσημες ανταρτικές ομάδες και τα «λαϊκά δικαστήριά» τους εκδίδουν, με συνοπτικές διαδικασίες, καταδικαστικές αποφάσεις που εκτελούνται με εξίσου βίαιο και απάνθρωπο τρόπο.

Σαν τα παλιά παραμύθια που άρχιζαν ξετυλίγοντας μια “κόκκινη κλωστή δεμένη”, έτσι και η «Δεμένη Κόκκινη Κλωστή» ξετυλίγει το νήμα που δένει Ιστορία του Εμφυλίου, με τις ιστορίες των ανθρώπων που ενεπλάκησαν σ' αυτόν.

Ο Χαραλάμπους όμως δεν ενδιαφέρεται τόσο για τις διαδικασίες της Ιστορίας και τις ιδεολογικές συγκρούσεις, όσο για τις συγκρούσεις των ανθρώπων οι οποίοι εξοβελίζονται από τις διαδικασίες της Ιστορίας.

Αυτό που βλέπουμε σε αυτή την ταινία δεν είναι η συλλογική φρίκη αλλά ο ιδιωτικός τρόμος. Γι αυτό και η βία είναι τόσο ωμή, τόσο ανελέητη και τα αδιέξοδα τόσο βασανιστικά.

Ο Χαραλάμπους δεν φοβάται να δείξει τον πόνο και το αίμα, (σπάνια έχουμε δει σε ταινία ανθρώπους να πονάνε αληθινά) και δεν φοβάται να δείξει σκηνές που σοκάρουν. Κρατήστε την ανάσα σας διότι το φινάλε είναι σχεδόν σπλάτερ.
Αυτός ο Εμφύλιος όμως - όπως και κάθε εμφύλιος- ήταν σπλάτερ.

Ορέστης Ανδρεαδάκης

Αναδημοσίευση από http://www.e-go.gr/cinemag/moviespage.asp?catid=10177&subid=2&pubid=128837365

Ένα φτωχικό χωριό γίνεται μάρτυρας της αδελφοκτόνου παράνοιας του Εμφυλίου, στο σκληρό, σύγχρονο 'παραμύθι' του Κώστα Χαραλάμπους για μία από τις σκοτεινές περιόδους της ελληνικής ιστορίας, για την οποία σπάνια έχουμε την ευκαιρία να μιλήσουμε – τον ελληνικό εμφύλιο. Η προσέγγισή του διαφορετική με το στιβαρό δράμα εποχής ή την ατόφια πολεμική ταινία που περιμέναμε. Η «Δεμένη Κόκκινη Κλωστή», που έκανε πρεμιέρα στις Νύχτες Πρεμιέρας Conn-x, είναι ένα θρίλερ που εκπλήσσει με τις συχνά ανελέητες διαθέσεις του και τις σπλάτερ πινελιές του, που απεικονίζουν ένα κόσμο γεμάτο πόνο και θάνατο.


Είναι η πραγματικότητα που βιώνουν οι κάτοικοι ενός ορεινού χωριού (στους πρωταγωνιστικούς ρόλους ο Θάνος Σαμαράς και ο Τάσος Νούσιας) την πρώτη περίοδο των συγκρούσεων που αποτέλεσαν τον Εμφύλιο – ξάφνου το χωριό γίνεται ένα κλειστοφοβικό κουκούλι μέσα στο οποίο απελευθερώνονται οι διαπροσωπικές έχθρες και οι μικρότητες που προκύπτουν από την κοινωνική συμβίωση, τροφοδοτημένες από την εκδικητικότητα και την αντιζηλία. «Η ταινία μου έχει μια μορφή που δεν άπτεται συγκρούσεις ιδεολογιών ή την έννοια της μεγάλης αφήγησης αλλά αντιπαλότητες ανθρώπινες, καταστάσεις και συνθήκες που δημιουργήθηκαν στον Εμφύλιο,» μας λέει ο σκηνοθέτης Κώστας Χαραλάμπους, εδώ στην δεύτερη κινηματογραφική του απόπειρα μετά το «Αγάπη στα 16».

Η σκέψη να κάνει μια ταινία σχετικά με τον εμφύλιο γεννήθηκε το 2004. «Ήξερα ότι έπρεπε να ήταν κάτι σκληρό, γιατί έτσι πιστεύω ότι ήταν αυτή η εποχή, μέσα από διαβάσματα. Και έχω την αίσθηση ότι δεν τελείωσα με αυτόν τον κύκλο. Θα ήθελα να κάνω άλλη μία. Θέλω ένα συγκεκριμένο θέμα, μια συγκεκριμένη σκοπιά που είναι πολύ σημαντική, θα φωτίσει μια μεριά καινούρια του Εμφυλίου, και δεν την έχουμε δει.»

Μια σειρά από χωριά δάνεισαν γωνιές τους για να δημιουργηθεί η εικόνα του χωριού που με τους πλίνθινους οικισμούς του και την ελαφρώς πρωτόγονη χροιά του είναι το ιδανικό φόντο για μια τέτοια ιστορία. Η παραγωγή, βέβαια, δούλεψε σκληρά για να χρησιμοποιηθούν, και είχε την βοήθεια των κατοίκων της περιοχής που ήταν πολύ δεκτικοί στο να βοηθήσουν και παραχώρησαν σε κάποιες περιπτώσεις δικά τους αντικείμενα. «Η σωστή ανάπλαση της εποχή ήταν το δυσκολότερο. Όταν δεν έχεις ζήσει σε μια εποχή, τα βιώματά σου είναι μόνο μέσα από τα βιβλία, αυτό που μπορεί να σε προδώσει σε μία ταινία είναι να μην την αναπαραστήσεις σωστά. Με τον τρόπο που μιλάνε οι άνθρωποι, τον τρόπο που κινούνται… Οπότε πρέπει να ανασαίνει η ταινία αυτήν την εποχή. Αυτό είναι το πιο δύσκολο: να έχουνε κάτι από εκείνη την εποχή, να μην συμπεριφέρονται σαν σήμερα.»


Πώς ήρθε η ιδέα για τον τίτλο; «Τα παραμύθια παλιά ήταν ιστορίες αίματος, για να τρομάξουν και να διαπαιδαγωγήσουν τα παιδιά, με έναν συγκεκριμένο τρόπο από τον φόβο, να τους δώσουν τα πρώτα δείγματα ζωή, ότι δεν είναι η ζωή αυτό που ξέρεις, δεν θα είσαι πάντα κάτω από την προστασία ενός περιβάλλοντος που θα σου δίνει αγάπη, θα βρεθείς και σε πολύ δύσκολες καταστάσεις. Αυτές τις καταστάσεις ήθελαν να δώσουν τα παραμύθια, ήταν φοβερά, ιστορίες αίματος δεμένες. Έτσι και ο Εμφύλιος είναι μια ιστορία που είναι μια δεμένη κόκκινη κλωστή γιατί όσοι συνεπλάκησαν ήταν αδέρφια. Το μίσος έφερε τη βία – αλλά το συστατικό ήταν το μίσος, που έβαλε τους ανθρώπους να σκοτώνονται. Δεν είναι μόνο αυτό όμως. Περνάει και μέσα από τις διαπροσωπικές σχέσεις.»

Χριστίνα Λιάπη

Αναδημοσίευση από http://www.e-go.gr/cinemag/summary1.asp?catid=17445&subid=2&pubid=128991001